Zaman

Sırtımıza bindi takvim yaprakları

Her geçen gün biraz daha ağırlaşarak

Kara toprağa emanet ettiğimiz dostları

Unutmadık gözümüzden yaşlar damlayarak

Zaman geçti üzerimizden

Freni patlamış bir kamyon gibi

Dimdik duruşlarımız her geçen gün

Asfaltla bir olur gibi

Eskiden içilmiş kahvelerin

Hatırına geçti bunca zaman

Kırgınlıkların üstündeki gülüşlerin

Forsunda boğuldu zaman

Bazımıza iyi davrandı

Bazımızdan çok şey aldı

Durdurmak istesek de durmadı

Biz önüne set olamadan

Akıp geçti zaman

Şimdilerde hisseder oldum ağırlığını

Yaşım on dokuz

Yakında yaşlılık hissettirecek varlığını

Bugün varız yarın yokuz