Kene

İçim derya gibi
Köpüklü çalkantılı ekşiyorum
Ağzıma gelen küfürleri yutuyorum
Ağzıma geleni söylememeliyim
Enginlere sığmayan ucu görünmeyen birikintilerim var
Kulaklarımda fısıltılar
Zar zor görüyorum önümü
Belli ki ışıklı değil yollarım

İçimde milyonlara yer var
Ama, kimseciklere yer yok
Kuşlar dolansın
Güvercinler konsun ses tellerime
İnsanoğlu girmesin izinsiz
Irmaklarımda yıkamasın kirli düşüncelerini

Ağlasam mısralarım ıslanmaz
Kaldırımlar belki
Konuşsam dediğim mimdir
Konuşmasam çığlık
Kovuldu yüreğimden adem
Ama hala içerimde elmalar
Var olma sıkıntısı
Ya da iç sıkıntısıdır
biraz burukluk liman getirisi
Ya da götürüsü

Kuruttuğum güller
Sayfaların gözyaşını içerdi
Kan kırmızı can verdiler
Sulanmaz gözüm yok
Toz kaçar içerime
İçerimde sel yaşanır
Her yer boyaya bulanmış
İris damlamasıdır

Kirli miyim kirletilmiş mi hayaller
Ak pak insan kalmayan dünyayı
İçime almaya kalkmışım da
Silleyi yemişim

Temiz olamam
Dudaklarından harfler çıkmasın
Tahammülüm yok arınmaya

Dilim dönmüyor ama
Konuştukça konuşuyorum
Sisliyim
puslu havalar gibi
Soğuğum bazen
Yağmalıyım
Çıkmayacak gökkuşağından korkum
Hepinizden nefret duyuyorum
Belki de bir kaçınızadır kuşkuluyum
Sadece şu an hepiniz demek geçiyor içimden
En derinimden

Salıncaklı hayallerimi
Kapanmış menekşelerin ciddiyetinde
Bulmaya çalışan bi' acizim
Galiba pek başarılı değilim
Küllenmişim...
Yıllanmış?

Üzgünüm bazen sevinçli
İçimi burkan bu hava
Bu yapı bu içtenlik
Ne varsa hepsi ciğerimi soldurdu
Papatyalarım sevgi ihtimalleriyle
Koparıldı

Saatler kaçarken geçmişten
Saatim bozuldu
Geçmişte miyim şimdilerde
Gelecek çok ötede fenerli kayık
Sen yakın dur yeter kimliğim
Polisler peşimde
Ceplerim bilye dolu