Şehirim
deniz kokan kaldırımlar
Denizin alev alev yanışını gören Arnavut kaldırımları
Vedalar bitmek bilmeyen hülyalarıma dolanır
Taşların içine sızan su damlalarıyım
Gizlenen suratları göz kapaklarımın altında sakladım
Ufku burnumun direği sızlaya sızlaya içime çekiyorum
Tenimi yakan kırmızı bir halka var
Rüya görmek istemiyorum korku dolu
Devleşen insanların aciz çığlıkları yok mu burada
Suçlarımı ve günahlarımı saklıyorum avuç içlerimde
Sığmıyorlar
kollarımdan sızıyorlar iri su taneleri gibi
Dudağımda ya bir göçmen türküsü ya duygusal ezgiler
Mırıldanarak çözümlüyorum hayatı
Sessizliğe gömülüyüm şimdiyse,
ara ara yitip giden çocukluğuma sığınıyorum
ara ara da özlüyorum
Keskin bir keman sesi doluyor beni kollarına alıyor
Müsterih olun, iyiyim
Şehirim uzaklarda kilometrelerce ötede
Kordon'da martı olmak ah bu saatlerde
Tam balerinin saç topuzunun birleşme anı
ikisi sahi... ayrılmaz mı birbirinden
Bazı şeyler bütündür
-ezgisel veya duygusal-
Ayırmaya kalkarsan ikisi de ölür
Gül dalından kopmak ister miydi düşün
Lakin hayat budur
İnanın insanlığa her şeye rağmen
İnanın insanlığa rağmen
hakikat eşiğinde uzaklaşan raylar gibiyim ben
Aynı yükü taşımaya gönüllü sonları görünmeyen
Biliriz ki saadet pınarları
tüm bu sosyal saçmalıkların ardında...
Kalplerdedir
Müsterih olunuz,
Bu kez kendiniz için azizim
Döneceğimiz yer elbet
ruhumuzun ait olduğu yere benziyordur.
0 yorum:
Yorum Gönder