Vatan Sağolsun

Kötüyüz, hepimiz çok kötüyüz diyorum.
Bunu yüzünüze yüzünüze haykırabilmek istiyorum.
Çocukların hayalleri, kahkahaları, oyunları o küçücük ellerinden koparılırken sırtınızı çevirişinizi izliyorum. Hadi gözlerinizi hep böyle sımsıkı kapatın, ne de olsa size dokunmayan yılan bin yaşasın!
Bir annenin kalbi bir ölümü daha kaldıramayacak kadar yorgun.
Ölümün ne demek olduğunu bilmeyen bir çocuk şehit babasının tabutunu annesine gösterip "babam burada mı?" diyor. O yaşta merak etmesi gereken onlarca şey varken, bir köşede babasının neden bu kadar uzun uyuduğunu düşünüyor.
Senin baban şehit çocuk..
Başka bir yerde bir eş sabaha kadar dua ediyor.
Duymuyorsun, duymuyoruz.
Bir baba şehit oğlunun başında sessiz sessiz ağlayan askerin gözlerini kendi elleriyle siliyor.
 "Ağlama oğlum, güçlü ol. Sevindirme onları"
Görmüyorsun, görmüyoruz.
Ben bir polis kızıyım uykusuzluğu daha yedi yaşında, büyük korkularla sabaha kadar babamı beklerken öğrendim.
Ölümün anlamını babam yanıbaşında şehit düşen arkadaşını uğurlarken "Vatan sağolsun" dediğinde öğrendim.
Eve gelmediği gecelerin hepsini bende "Vatan sağolsun" diyerek atlattım.
Küçücük çocuklar, yaşlı anneler, eşlerde onlarla birlikte bedel ödüyor.
Bilmiyorsunuz.
Karda, dondurucu soğukta canını ortaya koymuş o cesur adamların cenaze törenlerini sıcacık yataklarımızda, son model televizyonlarımızdan izliyoruz.
Kalpten bir teşekkür edemiyor kimse.
Biraz daha rahat uyuyabilelim diye onların hangi şartlarda, neler yaşadığını göremeyecek kadar körüz.
Suçlu sımsıkı kapattığınız gözleriniz.
Dayatılanı sorgusuz kabullenişiniz.
Vicdanınızın sesini bile duyamayacak kadar tıkadığınız kulaklarınız.
Suçlu sessizliğimiz, kötülüğümüz bundan.