Ah mine'l-aşk

Bir ney misali üfledim seni simsiyah geceye
Ah mine'l-aşk hürmetine
Çatlayıp düştü bütün yıldızlar
Yeryüzüne
Bu simsiyah gecede
Bir yâr-ı vefâdar aradım gönlümde
Bir sızı buldum en derininde
Sızı dediğime bakma ey can
O lezzettir bizim diyarda
Tende değil, yürekte can bulan
Sevgiliden bir hediyedir aslında

Bir Öğütle Bir Derviş Öldür

Merakla girdiğim mağarada ışıksız kaldım

Yardım et tanrım meşaleler yanmıyor ışıksızım

Ne bir ses seda ne bir hareket

Bir insan bu kadar mı ışıksız olur diyorum

Bir insan bu kadar kayıp olur mu tanrım

Binlerce kez karanlığın içinde boğulmuşum

Karanlık yutmuşum ciğerlerimin dibine kadar

Sessizleşiyorum konuşmak istedikçe boğuyorlar

Konuşmak istedikçe boğazıma oturan…

Konuştukça dibe batıyorum sustukça sessiz kalıyorum

Binlerce kez susturuyorlar ağzımı bile açmayacağım

Billahi zararım dokunacaksa dudaklarımı kıpırdatmayacağım

Belanı arayacaksan başka yerlerde arayacaksın

Merakla girdiğin her yerden boğularak çıkarsın

Ve biraz kafa dinlemek için girdiğin hiçbir yerden

Sessizliğine boğulmadan çıkamazsın

Öğrendiklerimi bir öğütle özetledim şişeye koyup bırakacağım

Bekleyen derviş sıksın kafasına diye bırakacağım

Zira muradına eren çok azdır kardeşler bizim buralarda

İlla da ermek istiyorsan muradını başka şehirlerde arayacaksın

Bir öğütle kafasına sıkacak derviş hangimiz gibi ölebilir

Hangi derviş bir öğütle kafasına sıkıp da ölebilir

Anlamsız sorularla vakte boğuluyorum yardım et tanrım

İçimdeki gürültülerin kirliliğiyle yalpalıyorum düşeceğim

Beni de bu uçurumun dibinden kurtaracak bir şey varsa…

Vazgeçtim tanrım bu kadar kolay düşmeyeceğim

On binlerce kez daha boğulsam bu kadar anlamsız ölmeyeceğim

Ölüm senden gelir sen düşmeyecek adamı uçurursun

Halbuki hangimiz yalpalayıp düşer ki bir anda uçsun

Düşecek olan da dursun bir ayaklarına sorsun

İki kelimeyle günü kapatalım dediğimiz anlamsızlıklar bütününden

Sessizliğimizi de alıp çıkıyoruz tanrım

Binlerce kez susuyor ağzımızı bile açmıyoruz

Billahi dudaklarımızı dahi kıpırdatmıyoruz

İnsan Denilen

Sokaklar...
Çıldırtan sessizliği ve bir o kadar da neşeli gürültüsüyle, hüzün dolu sokaklarımız vardı zihinlerimizin karanlık köşelerinde.
Güneşi alır yüreğimize mesken tutardık, umursamadan kor ateşini. Yağmuru tutar denizlere sarılırdık, görmek istemeden derinliğini. Bulutlara uzanır, buharına dilek tutardık, hatırlamak istemezcesine yok olup gideceğini ve dileğimizi aslında boşluğa söylediğimizi. Gökyüzünü düşünür, güneşe, yağmura ve buluta sahip olduğundan ötürü ayrıcalıklı bilirdik onu, bilmek istemezcesine onun neler çektiğini.
Biz, sokakların garip şairleri bilmezdik gökyüzünün neler çektiğini.
O, güneşiyle ısıtırken sokakları, insan denilen sıkıntılı varlık kana buladı her tarafı. O, yağmuruyla rahmete bularken sokakları, insan denilen sıkıntılı varlık aşkı şehvete bulaştırdı. O, bulutuyla serinletirken sokakları, insan denilen sıkıntılı varlık mertliği namertlikle karıştırdı.
O, insan denilen sıkıntılı varlığa ve sokaklara, sokaklarımıza hep şefkatle baktı. Ama O'nun da bir Sahib'i vardı.
Bir mühlet vardır O Sahib'ten, gökyüzü cömert davranıyorsa her den ve insan denilen sıkıntılı varlık ders almıyorsa geçmişten, gökyüzünün sokaklara kavuştuğu an insan denilen her sıkıntılı varlık hissesini alır geçmişinden.

Bu Dönek Dünya

Hayatın esrarı sanki bir bulmaca
Döndükçe etrafında bu dönek dünya
Her ânımız olur telaşlı bir koşturmaca
Döndükçe etrafında bu dönek dünya

Kara bulutlar sarar bir an çehreni
Döndükçe etrafında bu dönek dünya
Tatsız tuzsuz insanlar sarar bir an çevreni
Döndükçe etrafında bu dönek dünya

Umut dolu hülyaları yüreğime astım
İncecik bir mandalla
Ne kadar dönerse dönsün bu dönek dünya
Ufuktan ufka serhat boylarında
Çatlayana, patlayana, tıksırana kadar
Koşacağım, kupkuru karanlığın ışığında.

Biz...

Penceremden içeri gürül gürül akan
Bir bilinmezin sessizliğine sarıldı kulaklarımız
Kapımızdan içeri sinsice bakan
Bir bilinmezin cazibesine kapıldı arzularımız.

Yağmura tutulmaktansa güneşe uzanırdı
Ellerimiz
Melekleşme yolunda doluya tutulurdu
Zihinlerimiz
Bir yudum çayda filizlenirdi
Sevgimiz
Ve her vakit şiirleşirdi
Kalemimiz.