Yükün sırtına ağır gelir mi?
Hele de bana
Şimşekler yüreğini delip geçer mi?
Senin aşiyanın arzdır, bilirim
Hicranında pek âladır
Yukarıdan bakarsın bizlere, bilirim
Bilirim, hüznün arş-ı âlayı titretir
İnsan denilen varlık seni
Kemirdikçe kemirir.
O insan ki yumdu yüreğini, Hakk'ı unuttu
Hakikati toprağın altına gömdü.
Esaretler, tagallüpler, eziyetler insanı yuttu
Kesik gözleriyle âlem
Hakikatin ölümüne büründü
Duygular, düşünceler bütün enkaz-ı beşer
Şimdilik bizlere sevinç olsa da keder
Sevinçten ziyade insanı perişan eder.
İhtiraslar, iftiralar bir okyanus misâli
Hakikat denilen varlığın
Izdıraptır her hâli
Bilirim ey gökyüzü
Anlarım da seni
Gördüklerin hiç hoşnut etmedi yüreğini
Peki, hele de bana
İnsan hakikati hoşnut edebildi mi ?
"İnsan hakikati hoşnut edebildi mi?" ellerine sağlık kardeşim, çok hoşuma gitti.
YanıtlaSilEyvallah kardeşim.
YanıtlaSil