Edeb, insanı insan eden, belki de sultan eden ve sahip olabileceğimiz en büyük erdemdir. Edeb ki dervişlerin sığınağı, aşıkların yüreğinde filizlenen gül, erenlerin sevgiyle suladığı sümbül... Edeb ki aşk deryasının anahtarı, vatan toprağının dağ gibi adamları, insanların kaybettiği en büyük hazinedir.
Yusuf'tur edeb, Züleyha'nın gözyaşlarında saklı. Leyla'nın hicran dolu yüreğinde çiçeklenen, Mecnûn'un yaralı gönlünde can bulan en vefalı dosttur, edeb.
Edeptir koskoca dağları, cılız tepelere boyun eğdiren. Edeptir ney sesine gönülleri titreten. O edeb, öyle bir şeydir ki, siyahı beyaza, dostu düşmana, arzı semâya, kadını erkeğe, gülü dikene müsâvi gören.
Edebiyat, sözü öze indirebilme sanatıdır. Kalbin deniz, dilin kıyı olduğu bir gecede en güzel sözlerle arz ve semâyı ve yürekleri aydınlatan efsûnlu bir meş'aledir.
Nazım Hikmet'in Tahir ile Zühre'sinde, Mehmet Akif'in Çanakkale'sinde, Cahit Sıtkı'nın Ölüm'ünde, Necip Fazıl'ın Çile'sine, Adil Erdem'in Diriliş'inde saklıdır, edebiyat.
Sözün büyüsüyle büyülenmek, ruha açılan perdeleri aralamak ve sevgiyi her hâliyle müşahede etme ve kendini tanımanın en sağlam yoludur, edebiyat.
Anadolu'nun en ücra köşesinde, rüzgarların suratını yalayıp geçtiği yüce dağların en tepesinde, hüznün yalnızlığa inkılab ettiği kopkoyu toprağın yüzeyinde, her şeye rağmen cıvıldaşarak uçan bir kırlangıç olmaktır, edebiyat.
Edeb ve edebiyat... Barışın, huzurun ve sevginin dünyaya hakim olmasını istiyorsak eğer, aldığımız her nefeste solumamız gereken iki güzel koku.
Gönülden bir eyvallah ve de "edep ya hu!"diyorum.
YanıtlaSilTeşekkür ederim hocam.
Sil