Terk

Bir terk kalkıyor istasyonun göbeğinden
Keskin bir virajla sürükleniyor toprağa
Umudun ve aşkın sesiyle bir çığlık
İncelen bileklerinden kopuyor karanlığa
Kararlı damarlarla ağlıyor insan, kanıyla
Keskin öpüşler canlanıyor bir florasanda
Kesiliyor elektrikler bir sükunete düşülüyor

"Mumlar ki yanacaklar bir üflesem
Mumlar ki yoklar bulmak istersem"

Yol gibi geliyor duyulabilecek tüm sesler
Rüzgar gibi esiyor şehvetli bir ateş
Bu dünyanın yolunu yürüdükçe sen
Ateş edecekler sana, ateş!

Yalaz bir öfkeye kalkılıyor silahlar var
Taranıyor kulaklar taş taş, duvar duvar
Düşülüyor bir sofraya çilingir az kalır
Öyle sofrada günahlarla rulet oynanır
Bir altıpatlar dayanıyor şakaklara tek tek
Altı kişiden biri yolu terk edecek
Allah iki göz vermiş alnımızın altına
İnan biriyle bile bakılmıyor kara namluya
Vazgeçişle susuyor aramızdan bir ceset
Ellerinde umuttan zerre yok belli ki gidecek

Kesiliyor elektrikler bir sükunete düşülüyor
Kesin bir kararla kalkılıyor masadan
Düşen yoldaş da içkisi gibi ne has adam!
Ne has adamlar eksiliyor yağmurlarla
Asitli taşlar aşınıyor kara gövdelerinden
Camlar patlıyor düşlerine, canlar yanıyor
Ayak tabanlarında kurtçuklar uyanıyor

Çökülüyor bir vahaya öylesine ıssız
"Öyle kayıp tepelere ulaşıyor çığlıklarımız"
Evriliyor yaradan kangrene sustuklarımız
Kustuklarımızla boğuşurken boğuluyoruz
Nefreti buldukça kendimiz oluyoruz

Bir terk kalkıyor sükunun çöplüğünden
Susulan ne varsa susatıyor öfkeye
Zararla oturuluyor numaralı koltuğa
Bir terk kalkıyor
Umut da kalıyor
Umut da kalıyor