Fail-i Katre

İbrahim'i ateşe attılar yanmadı.
Ben ben değildim ki içim kandı.
Rüyalarım gerçek miydi, bilmem.
Gülüşün hayatımdaki en güzel andı.

Ateş birdenbire gül oldu.

Sen, sen değildin ki yazık oldu.

Gerçekten sevdin mi, bilmem.

Bu hicran zihnime ziyafet oldu.

Karıncanın taşıdığı bir damla suydu.

O, o değildi ki fazla kurguydu.

Güneş bu diyara hiç doğdu mu, bilmem.

Hissettiğim en anlamsız duyguydu.

Az da olsa söndürmeye bir faydası oldu.

Biz, biz değildik ki düşlerimiz yalan oldu.

Gözlerindeki ışık söndü mü, bilmem.

Varlığın suçlu, gündüzüme gece oldu.

Yani yaptığı şey çorbanın yalnızca tuzuydu.

Siz, siz değildiniz ki bu en saçma sorguydu.

Aklınızdakine cevap buldunuz mu, bilmem.

Kafamın içinde dönen yalnızca bir soruydu.

Ateşi söndüren karıncaydı belki de bilinmez.

Onlar, onlar değildi ki susuz bitki filizlenmez.

Bekleyince sana mutluluk gelir mi, bilmem.

Kış ile başa çıkmadan bahara erişilmez.