Bir ömür adamak istiyorum
Kırmadan incitmeden yaşanmış
El değmemiş çiçek yaprağı
Bol kahkahalı ve sevgi dolu
Küçük kızın başına kondurulmuş
Papatya tacı gibi saf
Lakin alevden bir kadeh ki tutamıyorsunuz
Korkusuzca savaştım önceleri
Sonra kaçtım kavuğuma
dallanıp budaklandım ötelerde
Yıldızlar kaydı ve gitti
İçlerinde gülümsemeler saklayarak
Budandım köklerimden
Ne acı ki
Budayan ben
Yeşillerim çoğalsa da
Yetersizdir nefes alışlarım
Kumsaldaydım güneşle birlikte
Açıkta gördüğüm gemiydi tutunmak istediğim
Yanıyordu gözlerim
Boğazım kuruyordu
Tablolardaki fırça darbesi kadar
Ne olduğu bilinmez bir darbeydin bana
Sınırı olmayan limanlarımın birinde
Karaya bağlı görünmeyen, çapası çok derinde bir gemi
Havai fişekler patlatıyorduk birlikte
Ve duvarlarımı boyuyorduk
Zaman kadar değerli ne kaldı ki...
Yalnız ben
akrep ve yelkovanın aniden durması gibi durmuşum
Sessiz sedasız kalemlerde
Konuşacak şeyim yok da
Burnumda tüten çok şey var
Yazdığım çok yok
Fırtına biçtiğim çok
Bunlar söylenen şeyler değil öyle
Bambaşka şeyler
Yağmurun camdan süzülmesi gibi içten
Demlenen çayımın buğusundayım
Bıçaktan keskin olan iki şey varsa biri kalem biri dildir
Kuşlar şakıyor
Onların anlatacağı çok fazla
yalancı gönül goncası var ki
Tüylerini yolan kaypaklardan bahsediyorlar
Sorgulamam bitti bugünlük
Hadi başka yere yağın gül taneleri
Dikenlerinizden sıyrılıp
0 yorum:
Yorum Gönder