Geri Dönüş

   Benimki de bir vazgeçişti aslında hayallerimden, becerilerimden, okuduğum kitaplardan, okuduğum şiirlerden, dinlediğim şarkılardan, yaşadığım hayattan, yazdıklarımdan… Yanacağımı bile bile ateşe atılıp yanmamaya inanmaktı benimkisi biraz da. Çünkü bilmek ve inanmak çok farklı şeylerdi benim için. Bilmiyorum siz daha önce taviz verdiğiniz her yerden taruman edildiniz mi? Güvendiğiniz dağlara kar yağarken oturup izlediniz mi? Sizi bilmem de ben verdiğim tavizlerin beni taruman edişine boyun eğdim. Güvendiğim dağlara kar yağarken de en sevdiğim dizelerimi söyledim. Bu benim son boyun eğmem, son kar yağışım ve severek söylediğim son dizelerimdi. Tüm bunlardan sonra kendime sırt çevirdim. Bir yaşamı orada sona erdirdim. Yenisi için kendime zaman verdim ve ben bugün yeniden doğdum.

      Hani fenomen olmuş bir söz vardır  “Herkes şiir yazar, sen hiç şiir sildin mi?” diye, o soruya gururla ben yazdığım bütün şiirleri sildim diyebilirim artık. Sildim çünkü şiir yazmak benim için mühim bir mesele. Çünkü, yazma işi yazan kadar okuyanın da içinde olduğu bir konu. Yazılan deneme de olsa şiir de olsa gerçeklerden bahsetmeli. Olmayan bir fikri zikreden bir yazar, en baba kalpazandır benim için.

      Ben yazarken hislerimi kullanırım. Benim yazmak için ilhama ihtiyacım yoktur. Kalem, kağıt ve hislerin varlığı benim yazmam için yeterlidir. Bu nedenledir ki yazdıklarımın gerçek olması, yani hislerimin gerçek olması benim için çok önem taşımaktadır. Ve yazdıklarım her ne kadar yazıldıkları zaman ki hislerden doğmuş olsa da artık o hisleri beslediğim insanın bunları hak etmediğini düşündüğümden ve kalpazanlığı kendime yakıştıramadığımdan mütevellit sildim şiirlerimi. Bu yüzden o malum soruya “Ben sildim” cevabını gururla veririm. Yazmaya duyduğum saygıdan dolayı bu gururu taşımaktan mesudum.

     Bu yüzden bırakmıştım aslında yazmayı. Bir daha yazamayacağımı düşünmüştüm. Fakat az önce bahsettiğim gibi yazmam için kağıt, kalem ve hislere ihtiyacım var ve bir kez şiir silebilen ben, eğer şu anki hislerimin yanlış olduğu kanısına varırsam tekrar silebilirim. Bu sebeple de yazmaya geri dönüyorum.

Korkma çocuk!

Yeniden doğmaya korkma!

Semaya bak!

Güneş her akşam battığı halde yeniden doğmaya korkuyor mu?

Sonbahardayız, doğanın ölümünü seyret!

Yaprak döken ağaçlar, bahar geldiğinde çiçek açmaya korkmayacak.

Bu yüzden sen de korkma çocuk!

Kalkmaktan korkma çocuk!

Bırak suya düşsün birkaç hayalin.

Sanma ki suya düşen hayaller senin gerçeklerindi.

Şimdi yeni bir hayal kur!

Belki onlar da suya düşer bir gün.

Yine de korkma çocuk!

Yeniden kurarsın bir hayal!

Bir kez dirildiysen bir daha dirilirsin.

Karanlıktan korkma çocuk!

Gelip geçici şeylere saklanamazsın.

Bu yüzden şimşek parıltısı bekleme çocuk!