Nerden gelip girdiyse aklıma bu felaket,
Aylar geçmiş, 'Mecnun' olmuşum.
Bir hüzün kalmış rüyalarımda,
Korkmuşum.
Bu korku, geçer gider bir şey değil
Biliyorum.
Ve Tanrı'dan
Belki olmayacak şeyler diliyorum.
Aklım kalıyor
"Belki bir gün..."lerde.
"Ya olmazsa?" diyorum,
Aklım gidiyor!
Fark etmiyorum.
Fark etmiyorlar.
Evet, bu bir sorun.
'Belki'lerle yaşanmaz evet!
Karşı koymak da istemiyorum..
"Nedir durumun vahameti?"
Bir de bana sorun!
17'mde kalmışım..
Kaderimin en 'haki'sinde.
Gırtlağıma kadar acı...
Tepeme kadar hüzün...
Gökyüzüyle artık alakam yok.
Evet, zor.
Parmak uçlarımda yangınlar,
Göğsümde ölmüş kuşlarım...
Zihnim alacakaranlıkta,
Ta ciğerlerimde uyanan çaresiz haykırış,
Uyku, en güzeli uyku, haklıyım!
Ve belki sonrasında
Sonsuzluğa uyanış...
Her şey olabilirsiniz, herkes olabilirsiniz. Yalnız kendiniz olursanız,herhangileşmezsiniz.
0 yorum:
Yorum Gönder