Zaman Eskitir Bizi

Güneş başımızın üstünden inmişse ayaklarımızın altına Varolduğundan beri bilmemkaçıncı kez geceyi yaşıyorsak Geceler de sürükleyecektir bizi sessizliğin varlığına Eğer bir gün biz de gökyüzüne paralel uzanacaksak Beni bu şehrin zamansızlığından ateşlenen bir yalnızlık Bilmemkaçıncı kez ayak tırnak uçlarıma kadar eskitmiştir Ben bu dünyaya hedef tahtası olarak gönderilmişsem Bütün silahlardan ateşlenen mermileri göğsümde toplamak Yaratılış zamanında bana da pay verilen alınyazımdandır Güneş gibi batacaksak gündüzleri şarkılarla süslemek gerek Geceler zaten sessizliğe varan akıbetimizin tatbikatıdır Sessiz günlerimizin mazisi olarak kalacaksak bir batışta Güzel manzaraların her birine birer satır yazı yazmak gerek Kalk gidelim şu fani şehirden de demeye yüzüm yok Nereye kadar eskiyeceksek oraya kadar sarhoş gitmeliyiz Bizi sonsuzluğa götürecek yol buysa biz tökezleyerek de gideriz Ben bu dünyaya hedef tahtası olarak gelmişsem sana vurulmam Benim en eski varlığım olan alınyazımdandır Ve ben vuruldukça eskiyorsam sevgilim, bu zamanın kısalığındandır Oysa bana verilen ömür de önüme konan yol da sonsuzken Zamanın kısalığı beni bilmemkaçıncı kez eskitmiştir bu yolda Güneş başımızın üstünden inmişse ayaklarımızın altına Bu bize bahşedilen zamanın kısalığındandır sevgilim