Eylül Gecelerini Yakalım

Yaktı kibrit sessizliğini soğukluğun
Yanıklar yamandı tenine karanlığın
Öfke bu yangın yerinde yaşayamaz
Bizler yanıklar içinde büyümüşler,
Bizler güneşlere bürünmüşleriz
Uyan bak pencerene güneşler kondu
Sen parçan bilirsin güneşi
Zira aydınlıklara yazılmıştır bütün güzel manzumeler
Biz bu yangınlar ülkesinin insanlarıyız
Her karanlık bizi filtreli yangınlara gark eder
Aciz bedenimizin tek noktasından edilen bir ateş
Bizi göğsümüzden vurmaya yeter sevgilim
Eylül gecelerini yakalım aydın olsun diye geceler
Biz bu soğuğa eylüllerce kez yeniliriz
Bir de üç boyutlu aciziyetimizi
beş boyutlu şefkatimizle sardık mı
Biz bu yangınların ortasına
eylüllerce kez seriliriz sevgilim
Her kederli filmdeki gibi vurur bizi hüzünlü nağmeler
Sıra bize gelir de göğsümüze bir hedef tahtası koyarsak eğer
Ciğerlerimize düşman sonra bütün gözü kör mermiler
Göğsümüzdeki yangınla eylüllerce kez eğiliriz sevgilim