Bir Öğütle Bir Derviş Öldür

Merakla girdiğim mağarada ışıksız kaldım

Yardım et tanrım meşaleler yanmıyor ışıksızım

Ne bir ses seda ne bir hareket

Bir insan bu kadar mı ışıksız olur diyorum

Bir insan bu kadar kayıp olur mu tanrım

Binlerce kez karanlığın içinde boğulmuşum

Karanlık yutmuşum ciğerlerimin dibine kadar

Sessizleşiyorum konuşmak istedikçe boğuyorlar

Konuşmak istedikçe boğazıma oturan…

Konuştukça dibe batıyorum sustukça sessiz kalıyorum

Binlerce kez susturuyorlar ağzımı bile açmayacağım

Billahi zararım dokunacaksa dudaklarımı kıpırdatmayacağım

Belanı arayacaksan başka yerlerde arayacaksın

Merakla girdiğin her yerden boğularak çıkarsın

Ve biraz kafa dinlemek için girdiğin hiçbir yerden

Sessizliğine boğulmadan çıkamazsın

Öğrendiklerimi bir öğütle özetledim şişeye koyup bırakacağım

Bekleyen derviş sıksın kafasına diye bırakacağım

Zira muradına eren çok azdır kardeşler bizim buralarda

İlla da ermek istiyorsan muradını başka şehirlerde arayacaksın

Bir öğütle kafasına sıkacak derviş hangimiz gibi ölebilir

Hangi derviş bir öğütle kafasına sıkıp da ölebilir

Anlamsız sorularla vakte boğuluyorum yardım et tanrım

İçimdeki gürültülerin kirliliğiyle yalpalıyorum düşeceğim

Beni de bu uçurumun dibinden kurtaracak bir şey varsa…

Vazgeçtim tanrım bu kadar kolay düşmeyeceğim

On binlerce kez daha boğulsam bu kadar anlamsız ölmeyeceğim

Ölüm senden gelir sen düşmeyecek adamı uçurursun

Halbuki hangimiz yalpalayıp düşer ki bir anda uçsun

Düşecek olan da dursun bir ayaklarına sorsun

İki kelimeyle günü kapatalım dediğimiz anlamsızlıklar bütününden

Sessizliğimizi de alıp çıkıyoruz tanrım

Binlerce kez susuyor ağzımızı bile açmıyoruz

Billahi dudaklarımızı dahi kıpırdatmıyoruz