Sessizce soluklan, düşün!
 Yaşaman mümkün, biliyorsun ölmeyeceksin bugün. 
Yavaşla, dikkat et önünde saklı engelin!
 Kalk, yürü cadde başına.
Otur bir bankın kenarına.
 Bekleme birisini, boşluk geleceğine inandığın sülietlerle dolmayacak.
Odaklan seslere, renkli ceketiyle geçti oradan bir gencin yaşlanmış eylemleri. 
 Hisset !
Sonbahar yok yanı başında, mis gibi simit kokusu burnunda.
 Yalan söyleme kendine, içinde martılar uçuşuyor bugün. 
Yapamam sözleriyle kandırma kendini, sivrisinek cızırtısı mı elde ettiklerin?

 Uzaklaşmak değil mi niyetin monotonlaşmış yaşamından?

Kapkara duvarları boya artık!

 Gözlerin renk körü değil senin.

Her rengi hissetmeye meyilli zerrelerin olsaydı da kör gözlerin.
 İnan!

İnanç aksın görevini yerine getirmeye meyilli damarlardan.

 Nabzın şu an farklı atsın.

Bir elma al ağaçtan, büyük bir ısırıkla sulansın ağzın.
 Giy topukluları!

Seç kırmızı bir elbise!
 Koy çantana vicdanını, çıkma yolundan ne virajlar olursa olsun insanı kendinden dönmeye meyilli tutan.

Dudağına kocaman gülümseme, elinde bembeyaz papatyalar...

 Eski kapının cızırtısında durağan sıkıntı,

Ne olursa olsun toprak kokusu dibinde buram buram.

 Yazılarda dolu adlar, hepsine bir miktar çiçekler

İşte karşında büyük harflerle adın,

 Hareketsiz beden yatak olmuş üstündeki umuda açılan kapılara.

Sessizlik hakim geçen yıllardan.

 Ah toprak altı bedenin!

Yılların birikimi dinleniyor için için

 Papatyalar bükülmüş toprağa yakın,

Bırak can bulsun sevgililer.

 Mutlu olsun ebedi sonsuzlukta bedenin,
  Vazgeçme!

 Bir tabutta duruyor bez bebeklerin.